“چهارشنبهسوری” در سیرجان قدیم
- شناسه خبر: 11544
- تاریخ و زمان ارسال: 23 اسفند 1402 ساعت 11:33
- نویسنده: دریا سلیمی
یک راوی فرهنگ عامهی سیرجان، دربارهی مراسم چهارشنبهسوری در این شهر میگوید: «مردم هیزم جمع میکردند و مثل مراسم سدهسوز، خرمنی از آتش درست میکردند و جشن میگرفتند. دور هم جمع میشدند و میدویدند و از روی آتش میپریدند، شوخی میکردند و همدیگر را دنبال میکردند، آتشبازی میکردند و خوش میگذراندند.
به گفتهی این راوی؛ مردم سیرجان قدیم در روز چهارشنبهسوری، چهار تا تخممرغ توی آتش میگذاشتند وقتی صدای ترقهی(ترکیدن) تخممرغها بلند میشد، میگفتند چهارشنبهی دیگر هم اوقات خوبی خواهیم داشت. معتقد بودند خطر را سوخته و دیگر تا آخر سال هیچ خطری تهدیدشان نمیکند.
در روز چهارشنبهسوری، هر صاحبخانهای سبویی آب میکرد و سکه و برگ سبز و جو یا برنج در آب میریخت. آنگاه بالای پشتبام میرفت و سبو را از بالا به زمین میزد و میشکست جوری که سبو جلوی درب خانه به زمین بیفتد و بشکند. داخل سبو یکیدو تا سکه بود. اگر زنی این سکه را برمیداشت، میگفتند دنیا به کام ما خواهد شد و اگر مردی سکه را برمیداشت، میگفتند دنیا رو به ما نخواهد بود و به کام ما نمیشود. این پول در اصل صدقه بود.
پختن آش، یکی دیگر از رسومات روز چهارشنبهسوری در سیرجان قدیم و در بعداز ظهر همان روز بود که به آش چهارشنبهسوری مشهور بود. مردم به هفت خانه و هر خانه یک کاسه آش میدادند.
کار دیگری که انجام میدادند، گذاشتن خشت خام یا یک آجر بر سر کوچه بود. روی آن روغن میمالیدند و سر چهارکوچه میگذاشتند. آنگاه آتش میکردند و کاسهی آبی هم کنار آن میگذاشتند. از روی آتشها سه دفعه میپریدند و میگفتند سرخی تو از ما، زردی ما از تو و بعد کاسهی آب را روی آتشها میریختند و روی همان آتشها کُپ میکردند(برمیگرداندند) و میگفتند آتش خاموش شد. مردم بر این باور بودند که وقتی آتش خاموش میشود، از غم و غصه و پریشانی نجات مییابند و هر ناراحتی که دارند، تمام میشود.